بومی سازی سیاست جنایی با تأکید بر نقد اهمّ مدل های غربی و گفتمانهای فقهیِ سیاست جنایی

از ویژگی­های گفتمان­های غالب در سیاست جنایی غربی، قرارگیری دولت­ها به طور نسبی در یکی از مدل­های تعریف شده لیبرال، اتوریته، توتالیتر و مانند آن است که خود در تقابل نظری و عملیِ آزادی­گرایی و امنیت­گرایی ریشه دارد. سیاست جنایی غربی معاصر، در پیروی از منطق مدرنیته و هم­چنین نتیجۀ دیالکتیک ساختار و کنش میان نهادها و کنش گرانی است که منطق تدبیر آن­ها در قبال بزهکاری در چارچوب «نظریۀ سیستم­ها» معنادار است. این تنها  گوشه­ای از وضعیت اسف­بار چیرگی مدرنیته بر علوم انسانی است. ناتوانی الگوهای غربی سیاست جنایی در مهار بحران­های بزهکاری، چالش­های امنیت، بیداری جنبش­های ملی مخالف سیاست­های کیفری دولت­های غربی و نگرانی­های جهانی­شده دیگر، ضرورت تأمل در دو پرسش را توجیه می­کند: 1) چرا و چگونه باید روند پیروی گفتمان دانشگاهی و بعضاً کاربردی حقوق ایران از مدل های وارداتی سیاست جنایی غربی را کنترل نمود؟ 2) آسیب­شناسی در مبانی گفتمان های رایج سیاست جنایی فقهی، به طراحی نظام سیاست جنایی بومی چه کمکی می­کند؟ هدف نهایی مقاله، پالایش معرفت­شناختی بخش­های قابل گرته­برداری از قرائت­های رایج سیاست جنایی فقهی و غربی و سهم­دهی به هر یک از این دو منبع در ساختار یک نظام سیاست جنایی بومی است؛ نظامی که این مقاله در تلاش برای ترسیم دورنمای مبانی آن است.